პია ლანცინგერი და მიხაელ ჰაუფენი / Pia Lanzinger and Michael Hauffen

ნამუშევრების პრეზენტაცია და შეხვედრა ხელოვანთანPresentation and Artist Talk

TBC ARTAREA  TV 2.0. ნ. ნიკოლაძის ქ. # 5  3 სართ. (მარჯვნივ) 

TBC ARTAREA TV 2.0  5 N.Nikoladze st. 3 Fl. (right) 

18.30   25.10.2012

ხანგრძლივობა: 1,5 სთ.

Duration: approx. 1,5 hour

პია ლანცინგერი მონაწილეობას მიიღებს არტისტერიუმში, 5-15 ოქტომბერი, ქარვასლა, თბილისი ისტორიის მუზეუმი. 

პია ლანცინგერი ბერლინში მოღვაწე ხელოვანია. იგი მონაწილეობას იღებს საერთაშორისო გამოფენებში და რეზიდენციებში; ასწავლის აკადემიებსა და უნივერსიტეტებში; არის სახელოვნები ჟიურების წევრი და ეწევა კურატორულ საქმიანობას, როგორც ინსტიტუციებში ასევე საჯარო სივრცეში.

მისი ნამუშევრები ყურადღებას ამახვილებს თანამედროვე ცხოვრების ნაკლებად თვალსაჩინო ასპექტებზე, შემოაქვს არქიტექტურული ელემენტები სოციალური და ისტორიული აღქმის ფარგლებში, რითაც იკვლევს კონფლიქტის სათავეებს, რაც თავის მხრივ წარმოშობს ალტერნატივების შესაძლებლობას. პია ლანცინგერის თემატიკა (პოსტ)მოდერნისტულ ცხოვრებას, მუშაობას და გენდერს ეხება. მისი მზერა მიმართულია ისეთი კონტექსტის პერფორმატიულ და ნარატიულ ასპექტებზე,  რაც ღიად არ ჩანს. მისი ნამუშევრები ხშირად კოლაბორაციული ხასიათისაა და თანამონაწილე მხატვრებისთვის ერთგვარ მედია ექსპერიმენტად იქცევა. მისი მიზანია, გამოეყოს დომინანტური წესების და დანაყოფების ზონებს და როგორც თანამონაწილე, აქტიურად ჩაერთოს ყოველდღიურობის თამაშში.

www.pialanzinger.de

Pia Lanzinger will participate in Artisterium, 5-15 October, Karvasla, Tbilisi History Museum

Pia Lanzinger works as an artist in Berlin. International exhibition activities, working and project scholarships as well as residencies in South Korea, Worpswede, Paris and Edinburgh; activity as a lecturer in academies and universities, as a jury member and as a curator of exhibitions in art institutions and in the public space.
Her works deal with less observed structures of contemporary living spaces, and apply aspects of architectural pre-settings to social and historical frames of reference. In doing so, they also look for the roots of conflicts; that is, available alternatives. Thematically, they deal with relations concerning (post)modern life, work and gender. Her point of view is directed preferentially towards narrative and performative procedures of the positioning in sceneries of obfuscating contexts. The projects are often based on cooperations with the people the artist see as co-partners in media experiments. If one succeeds in discerning fractures or zones of indetermination within the dominant rules, and stimulate a desire for an active play with the rules of everyday existence on such basis, Pia Lanzinger has come closer to her aim.

www.pialanzinger.de

Georgian Journal: http://www.georgianjournal.ge/index.php/city-lights/11452-pia-lanzinger-artistic-talk-and-presentation
TBCARTAREA TV 2.0 : http://www.youtube.com/watch?v=qdFgVIUWZCY&feature=share

///////////////////////////

მიხაელ ჰაუფენი / Michael Hauffen

სემინარი/ვორკშოფი 

seminar / workshop 

ხელოვნების კრიტიკა, როგორც ხელოვნება 

Art criticism as art 

29.10.2012   15.00  

თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემია,  გრიბოედოვის ქ. 22 . რესტავრაციის, ხელოვნების ისტორიისა და თეორიის ფაკულტეტი. 3 სართ. „ამერიკული კაბინეტი“
Tbilisi State Academy of Arts, 22 Griboyedov st. The department of restoration, art history and theory. 3 fl. “American room”

განმანათლებლობის შემდეგ ხელოვნებასა და ხელოვნების კრიტიკას დაწყვილებულად ვხვდებით. ხელოვნების კრიტიკა ორივეა - ოპონენტიც და მხადამჭერიც. გამიჯვნის მცდელობები ზეგავლენას ახდენს ხელოვნების ავტონომიაზე, თუმცა, ასევე, მნიშვნელოვნად ფუნქციონირებს როგორც თვითკრიტიკა ხელოვნებაში. ავანგარდული ხელოვნების კონცეპტი გემოვნების ჩამოყალიბებული ნორმებისა და შესაბამისი სამომხმარებლო ბურჟუაზიული დამოკიდებულებების დაძლევის ნიშანდობლივ მოთხოვნას განსაზღვრავს. შესაბამისად, ხელოვნების ფორმები, რომლებიც განსაკუთრებით კრიტიკულია, ცენტრალურ პოზიციებს მოიაზრებენ.

ამ პერსპექტივიდან, ცხადია, რომ ხელოვნების კრიტიკა არ შეიძლება დამოუკიდებლად არსებობდეს. ეს არ არის მეცნიერება (მიუხედავად იმისა, რომ სამეცნიერო წყაროებს ეფუძნება) და ეს არ არის მარტივი თარგმნა, არ არის უბრალო საქმე, რამდენადაც ის იყენებს ესთეტური პროდუქციისა და იდეების საკუთარ ფორმებს. როგორც დიალოგური პარტნიორი და უკუქცევითი დონეების გარანტორი, საკუთარი პოზიციის მიუხედავად, ხელოვნების კრიტიკა მნიშვნელოვან როლს თამაშობს სახელოვნებო სისტემაში.

ამ ურთიერთობების მაგალითები წარმოდგენილი იქნება ხელოვანებისა და ხელოვნების კრიტიკოსების მანიფესტების მაგალითზე. მანიფესტები ხელოვნების კრიტიკის მოკლე ფორმებია: ისინი ზღვარს ავლებენ არსებულ პოზიციებსა და ტენდენციებს შორის და ასევე, ყურადღებას ამახვილებენ საკუთარ პოზიციებზე.

ეს სემინარი იქნება მცდელობა შეიქმნას მსგავსი პროდუქტიული დაძაბულობა მოკლე მანიფესტების ფორმით, რომლებიც უკავშირდება სახელოვნებო სისტემის სხვადასხვა დონეს და მონაწილეთა მდგომარეობას. მანიფესტები განხილული და რედაქტირებული იქნება ვორქშოფზე. 

მიხაელ ჰაუფენი ცხოვრობს და მოღვაწეობს ბერლინში. განათლებით სოციოლოგმა და ფერმწერმა, მან თეორიული დისკუსიების და ესთეტიკური პრაქტიკის ინტერაქციის სერია წამოიწყო, რასაც დღესაც აგრძელებს.

პროქტისთვის “სინელის მოძრაობა” (Movement of Slowness) 1993, რომლის ფარგლებშიც მან პროვოკატიული შეკითხვების მეშვეობით ადამიანები ხელოვნების სოციალურ ლიმიტს დაუპირისპირა, მიხაელ ჰაუფენმა ქალაქ მიუნჰენის გრანტი მოიპივა.

ნამუშევარში “ილაპარაკე ხელოვნებით ხელოვნებაზე” (Talk about / as Art) მან გამოხატა თავისი გამოცდილება საუბრისა ხელოვნებაზე კომპუტერის მიერ შექმნილი წინადადებებით, რომლებიც ასახული იყო მონიტორზე. 1994 წლიდან მისი არტ-კრიტიკა იბეჭდება ისეთ ჟურნალებში, როგორებიცაა "Kunstforum International", "springerin"(ვენა) და “Kunstbulletin“ (ციურიხი).

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

With the age of Enlightenment art comes paired with art criticism. Art criticism is both opponent and supporter. Demarcation trends are affecting the autonomy of art, but also function increasingly within the art itself as art critique. The concept of avant-garde art marks the inherent claim to exceed established norms of taste and corresponding bourgeois consumerist attitudes. Art forms that are especially critical assume therefore a central position.

From this perspective it is obvious, that art criticism cannot be an autonomous entity. It is not a science (even if it is based on scientific resources), and it is no mere translation, not just a trade, because it takes its own forms of aesthetic production and ideas into the game. Within the art system it plays a vital role by acting as a dialogue partner and a guarantor of reflexive levels, regardless of the vote, which it provides.

Examples of this relationship is to be presented on the basis of manifestos by artists and art critics. Manifests are a short form of art criticism: they demarcate existing positions and trends and highlight their own frontline.

The seminar will now be attempting to create such a productive tension in the form of short manifestos, which refer to different levels of the art system and / of the participants own situation. The manifestos are discussed in the workshop and get edited.

Michael Hauffen lives in Berlin. He studied sociology and painting and started a series of interactions between theoretical discussions and aesthetic practices, which is not finished yet.

With the project "Movement of Slowness" (1993) he received a grant from the City of Munich for confronting people with provocative questions concerning the social limits of art.

In his work "Talk about / as Art" he reflected his experience of talking about art in an installation containing computer-generated sentences appearing on a monitor.

Since 1994 he is practicing the art of criticizing works of art in "Kunstforum International", "springerin" (Vienna) and „Kunstbulletin“ (Zurich).

www.mhauffen.de